Tijd voor grote bedden! - Deel 2

Het heeft even geduurd, ik weet het, maar hier is eindelijk het vervolgbericht op “Tijd voor grote bedden? – Deel 1”. Er zijn meerdere redenen waarom het zolang heeft geduurd om dit bericht (of welk bericht dan ook) te schrijven, waaronder natuurlijk de Kerst- en Oudejaarsactiviteiten, de twee weken “vakantie” in December zonder kinderdagverblijf en met slecht weer buiten en twee verkouden peuters thuis (ik zou waarschijnlijk ook eens een bericht moeten schrijven over die twee weken…), maar ook vanwege de overgang naar grote bedden – want daardoor zijn mijn waardevolle twee uur stilte tijdens het middagslaapje nu verdwenen, blijkbaar om niet meer terug te komen. Maar voor diegenen die er over denken om binnenkort de stap naar peuterbed te maken: geen zorgen, er is niet alleen maar slecht nieuws! Lees verder over onze ervaringen tot nu toe met de overgang van onze tweeling naar peuterbedden: het goede en het slechte, het succesvolle en het rampzalige…

Laten we even terug gaan naar 25 december 2014. Na meerdere weken de kamer van onze meiden (en onszelf) te hebben voorbereid op de grote verandering, besloten we dat dit de dag zou worden. Ik had nog steeds veel twijfels, zelfs op het moment dat mijn man de zijkanten al van de ledikantjes aan het afhalen was om ze te veranderen in peuterbedden. Gedurende meerdere weken zijn onze meiden niet één keer uit hun ledikanten geklommen of gevallen en ze slapen nog steeds erg goed ´s nachts en redelijk tijdens middagslaapjes. Zouden we toch niet moeten proberen om nog een paar maanden te wachten? Maar toen herinnerde een andere stem in m´n hoofd me aan de risico´s van de ledikantjes nu we weten dat ze eruit kunnen klimmen. Er zijn al meerdere weken voorbij gegaan en we hebben geluk gehad dat er tot nu toe niks is gebeurd, maar ik zou het mezelf niet vergeven als ze een nare val zouden maken omdat wij te lang gewacht hebben.

Dus dat was het dan, de zijkanten waren verdwenen en de grote verandering was nu werkelijkheid geworden. Toen we onze meiden naar hun kamer brachten voor hun middagslaapje was ik nog even bezorgd dat ze misschien een beetje bang zouden zijn in de peuterbedjes zonder de veiligheid van de zijkant. Maar onze eerste ervaring met de grote bedden was erg goed, want onze meiden vonden hun “nieuwe” bedden meteen prachtig en waren ontzettend trots dat ze nu “grote meiden-bedden” hadden. Dus gelukkig één zorg minder. We volgden daarna dezelfde routine als normaal voor het middagslaapje en gingen toen de kamer uit, hopend dat ze het zouden accepteren om te gaan slapen in hun veranderde omgeving. Maar we vroegen natuurlijk teveel van ze. Hoe kun je van een peuter verwachten te gaan slapen als ze nu ineens kan genieten van heel veel vrijheid die ze eerder niet had? En laat staan twee peuters die samen van deze vrijheid kunnen genieten!

Middagslaapjes verdwenen en zijn nu “middagsfeestjes” geworden, met af en toe (of sommige dagen vaak) een moment van ruzie tussen de zussen over iets wat ze allebei willen of over iets wat de één deed en de ander niet leuk vond, inclusief wat duwen, slaan of zelfs bijten omdat de tot nu toe aanwezige woorden nog niet helemaal genoeg zijn om al je gevoelens en onenigheden te kunnen omschrijven. We hoopten dat misschien, heel misschien, dit alleen maar een fase zou zijn en dat na een paar dagen of weken de nieuw verkregen vrijheid een deel van haar aantrekkelijkheid zou verliezen waardoor de meiden op een gegeven moment weer zouden kunnen terugkeren naar de gewoonte van het slapen tijdens de middag. Maar tenzij de gewenningstijd langer is dan drie weken lijkt dit helaas niet te gaan gebeuren. Het resultaat tot nu toe is geen rustige en stille tijd voor Mama en Papa meer tijdens de middagen en twee chagrijnige en slapende meisjes tijdens het avondeten. Het voordeel is dat wanneer de meiden ´s middags niet slapen, we ervoor zorgen dat ze ´s avonds minimaal een half uur eerder beginnen met eten en daardoor ook eerder hun bed in gaan. Dit heeft tot nu toe goed gewerkt voor ons allemaal, omdat de meiden te moe zijn om tot hun normale bedtijd op te blijven als ze ´s middags niet hebben geslapen, terwijl het tegelijkertijd ons een eerdere start van onze avond geeft, wat zeker niet zo slecht is aangezien wij normaal gesproken ook te moe zijn om ´s avonds lang op te blijven.

Om het even samen te vatten: de middagslaapjes na de verandering zijn voornamelijk een ramp met hier een daar een paar positieve kanten. De nachten na de verandering, daarentegen, zijn gelukkig een groot succes tot nu toe en ik ben daar zo blij om dat ik bereid ben om zo ongeveer alles wat tijdens de middagslaapjes gebeurt te vergeven en vergeten (nou ja, misschien niet meteen wanneer het gebeurt, maar een uurtje later of zo…), zolang de nachten maar rustig blijven met veel uren slaap voor ons allemaal. Nadat ik had gezien hoe het middagslaapje een middagfeestje werd op 25 december was ik natuurlijk bezorgd over hoe het ´s nachts zou gaan, maar gelukkig lijkt het erop dat onze meiden het donker respecteren en begrijpen dat ze moeten slapen wanneer het donker is buiten (ik ben dan ook erg blij dat het hier in Costa Rica het hele jaar door rond dezelfde tijd donker wordt – voor mensen die op een andere breedtegraad wonen zou ik aanraden om – indien mogelijk – de overgang naar groot bed in de herfst of winter te laten plaatsvinden om er zo zeker van te zijn dat de peuters volledig aan de nieuwe situatie gewend zijn voor de dagen weer langer worden). Met uitzondering van de normale huilmomenten na nachtmerries en een paar zeldzame gelegenheden waarbij één van de meiden uit haar bed ging aan het begin van de avond en we haar weer terug moesten leggen, hebben we tot nu toe perfecte nachten gehad sinds de stap naar peuterbed is gemaakt, zonder feestjes of meiden die door hun kamer rennen ´s nachts. Meestal vallen ze vrijwel meteen in slaap nadat we ze in bed leggen rond half 7 ´s avonds en ze worden dan ergens tussen half 6 en 6 uur ´s ochtends weer wakker. Zeker niet slecht voor twee peuters, lijkt me!

Een paar tips gebaseerd op onze ervaring tot nu toe voor (tweeling)ouders die er ook over denken om binnenkort de stap naar peuterbedden of grote bedden te maken:

• Plaats een (trap)hekje in de deuropening van de slaapkamer (als dat niet al eerder gedaan was), zodat het niet mogelijk is voor de tweeling om hun kamer uit te gaan. De risico’s op ongelukken zullen veel hoger zijn als de peuters het hele huis door kunnen rennen. Daarnaast is de nieuw verkregen vrijheid van hun eigen kamer al heel wat – als dit zou gelden voor het hele huis, zouden ze waarschijnlijk nooit meer slapen!
• Zorg ervoor dat de kamer veilig is voor twee peuters voordat de verandering plaatsvindt. Er mogen geen gevaarlijke voorwerpen aanwezig zijn of meubels die gemakkelijk bovenop de peuters kunnen vallen als ze zouden proberen om er op te klimmen of er aan te hangen. Daarnaast heeft mijn man ook een haak op de deur gemaakt zodat onze meiden deze niet dicht kunnen doen – vooral erg belangrijk wanneer meerdere peuters een kamer delen omdat één van de twee de deur dicht zou kunnen doen terwijl de andere haar vingers er nog tussen heeft.
• Probeer om geen grote veranderingen aan te brengen in de kamer met uitzondering van het bed. Indien mogelijk, maak peuterbedjes van de ledikantjes door de zijkanten eraf te halen in plaats van een volledige overgang naar nieuwe en grotere bedden, omdat dit de peuters het gevoel kan geven dat ze nu “groot” zijn en meer vrijheid hebben, maar tegelijkertijd bevinden ze zich nog in hun eigen vertrouwde, veilige en bekende omgeving. Als er grote veranderingen moeten worden gemaakt vanwege veiligheid (bijvoorbeeld het plaatsen van een hek, verwijderen van meubels, etc.), probeer dit enkele weken voor de overgang naar grote bedden te doen zodat je peuters hier eerst aan kunnen wennen. Het is misschien verleidelijk om de overgang naar grote bedden samen te laten gaan met een compleet nieuwe inrichting van de kamer, maar het is waarschijnlijk beter om daar nog mee te wachten omdat al die veranderingen teveel zouden kunnen zijn voor peuters en ze zich misschien niet meer veilig of op hun gemak zouden voelen, of ze zouden alle veranderingen juist zo spannend en leuk kunnen vinden dat gaan slapen niet langer een optie is.
• Behoud dezelfde bedtijd routine als vóór de overgang naar grote bedden. Alles zou gewoon op dezelfde manier verder moeten gaan zodat het bed de enige verandering is.
• Probeer om een beloningssysteem te gebruiken voor goed gedrag in plaats van (te) boos te worden om ongewenst gedrag. Onze meiden vinden het geweldig om stickers te krijgen voor goed gedrag en ondanks dat dit tot nu toe niet heeft gewerkt voor ons om ze weer te laten slapen ´s middags, werkt het vaak wel om ander ongewenst gedrag te stoppen (zoals de luiers afdoen tijdens het “middagslaapje”).
• Probeer om je niet teveel zorgen te maken over wat er zal gebeuren na de overgang naar grote bedden. Ik weet het, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar echt, je zult toch op een gegeven moment door deze fase moeten en als je van te voren je teveel zorgen maakt over alle mogelijke scenario’s vergt dat meer van je (toch al schaarse) energie dan wat nodig is. Het is beter om je gewoon goed voor te bereiden zonder je teveel zorgen te maken en eventuele problemen of moeilijkheden op te lossen zodra deze verschijnen – bijvoorbeeld, al mijn zorgen over of de meiden ´s nachts wel goed zouden blijven slapen in hun nieuwe bedden blijken nu (gelukkig) onnodig te zijn geweest.

Dat ik me teveel onnodig zorgen heb gemaakt over de overgang naar peuterbedden heeft ook een voordeel: ik ben nu iets minder ongerust over de aankomende zindelijkheidstraining van onze tweeling. Ik denk nog steeds niet dat het makkelijk zal zijn, maar ik heb besloten om de dingen te nemen zoals ze komen en me niet te druk te maken over het hoe en wanneer. De eerste stappen van de zindelijkheidstraining zijn hier ondertussen al gemaakt in de afgelopen weken, maar ik ga de dingen niet forceren of proberen om onze meiden nu zo snel mogelijk zindelijk te krijgen. In plaats daarvan laat ik ze nu gewoon op het potje zitten wanneer ze dat willen en ik zal wel zien hoe alles verloopt en wanneer ik denk dat ze/we klaar zijn voor een wat intensievere training. Maar meer daarover in een volgend bericht over zindelijkheidstraining van een tweeling – alles op z´n tijd en één ding tegelijk!

Als je zelf ervaringen of tips hebt met betrekking tot de overstap van ledikantjes naar grote bedden, graag delen in een reactie hieronder!