Veel voorkomende vragen aan tweelingouders – Deel 2: ongemakkelijke en veel te persoonlijke vragen

Na mijn vorige blogbericht over veel voorkomende domme, vreemde en veel te voor de hand liggende vragen aan tweelingouders, zal ik het vandaag hebben over de meest voorkomende ongemakkelijke of hele persoonlijke vragen waar ouders van meerlingen in hun dagelijkse leven mee te maken krijgen. Dit zijn voornamelijk vragen die je waarschijnlijk nooit zou stellen aan een moeder van één kind of van kinderen van verschillende leeftijden, maar op de één of andere manier denken mensen dat het OK is om deze vragen te stellen aan een meerlingmoeder. Toekomstige ouder van een tweeling: omdat je deze vragen zeker zal horen in de komende jaren, raad ik je aan om ze door te lezen en te proberen om er op voorbereid te zijn, zodat je mogelijk enkele ongemakkelijke situaties kunt voorkomen.

Veel voorkomende vragen aan tweelingouders – Deel 1: domme / vreemde / veel te voor de hand liggende vragen

Als ouder van een tweeling zal je veel onbekenden tegenkomen die je ineens erg interessant vinden en proberen een gesprek te beginnen door middel van allerlei domme, vreemde, ongemakkelijke of veel te persoonlijke vragen die ze waarschijnlijk nooit aan een vader of moeder van één kind of kinderen van verschillende leeftijden zouden stellen, maar waarvan ze op de één of andere manier denken dat het wel OK is om ze te stellen aan een meerlingouder. Voeg daar aan toe dat de meeste van deze vragen gesteld zullen worden op de meest ongemakkelijke momenten (stel je voor dat je aan het proberen bent om twee huilende baby’s tegelijk te troosten, of een poging aan het doen bent om twee peuters zo snel mogelijk in hun autostoeltjes te krijgen om op tijd thuis te zijn voor hun middagslaapje of avondeten), en je hebt de perfecte combinatie om chagrijnig, gestrest of zelfs boos te reageren op deze onbekenden die je tijd verspillen of dingen vragen die hen niets aan gaan. In het begin merkte ik dat even glimlachen, knikken of een kort ontwijkend antwoord geven de beste manier was om snel verder te kunnen. Soms besloot ik mensen zelfs te negeren indien mogelijk (ik weet het, dat is niet erg aardig… maar veel vragen zijn dat ook niet). Maar na een tijd wen je aan de vragen en kun je afhankelijk van de situatie kiezen of het het beste is om de knik/glimlach/kort antwoord-reactie toe te passen en door te lopen of een echt antwoord of volledige uitleg te geven (in de meeste gevallen zal je dan merken dat mensen eigenlijk helemaal niet zoveel informatie verwacht hadden en er soms zelfs helemaal niet in geïnteresseerd zijn maar alleen maar een gesprek wilden beginnen). Of als je er liever om wilt kunnen lachen kun je zelfs een grap of een dom antwoord gebruiken waardoor je zeker weet dat mensen niet verder zullen vragen.

Pompoenbrood met pitten

Meestal heb ik wel een pompoen in huis (of twee). Je kunt die in Costa Rica het hele jaar door kopen en ik vind het één van de handigste groenten die er zijn: ze blijven (ongeschild) erg lang goed en je kunt ze dus rustig een aantal weken laten liggen tot dat je ze nodig hebt, in een handomdraai (nou ja, twee) maak je er een heerlijke puree van, het is erg gezond en bovendien vinden mijn dochters het heerlijk! Het afgelopen weekend besloot ik om er – naast het gebruikelijke portie puree voor onze meiden –ook eens iets anders van te maken. Dus heb ik met een gedeelte van de puree een pompoenbrood gemaakt, en zo ook meteen een goed doel gevonden voor de pitten van de pompoen (door gebrek aan tijd of inspiratie verdwenen die meestal in de vuilnisbak, maar daar gaat vanaf nu echt verandering in komen, want wat zijn ze lekker als je ze even bakt/roostert met een beetje olijfolie, zout en peper!) 

Hierbij het recept en wat foto´s. Dit recept is voor 1 groot brood of 2 kleine broden – je kunt de hoeveelheden uiteraard aanpassen afhankelijk van hoeveel broden je wilt maken.

Hardlopen in het vroege ochtendparadijs

5:20 a.m., vrijdagochtend. Ik open de voordeur van ons huis en stap in deze bijna onwerkelijke maar zo prachtige wereld om me heen. Het is nog vrij donker maar het eerste verlegen daglicht is net zichtbaar. De vele tinten groen die je hier normaal gesproken kunt zien zijn nu één enkele kleur donker, erg donkergroen, terwijl de lucht langzaam verandert van zwart naar donkergrijs naar donkerblauw. Duizenden kleine lichtjes zijn ver onder me, lichtjes die nog zo´n 20 minuten de donkere straten en wijken van de stad zullen verlichten totdat de dag echt begint en ze weer uit kunnen.