Veel voorkomende vragen aan tweelingouders – Deel 2: ongemakkelijke en veel te persoonlijke vragen

Na mijn vorige blogbericht over veel voorkomende domme, vreemde en veel te voor de hand liggende vragen aan tweelingouders, zal ik het vandaag hebben over de meest voorkomende ongemakkelijke of hele persoonlijke vragen waar ouders van meerlingen in hun dagelijkse leven mee te maken krijgen. Dit zijn voornamelijk vragen die je waarschijnlijk nooit zou stellen aan een moeder van één kind of van kinderen van verschillende leeftijden, maar op de één of andere manier denken mensen dat het OK is om deze vragen te stellen aan een meerlingmoeder. Toekomstige ouder van een tweeling: omdat je deze vragen zeker zal horen in de komende jaren, raad ik je aan om ze door te lezen en te proberen om er op voorbereid te zijn, zodat je mogelijk enkele ongemakkelijke situaties kunt voorkomen.

Veel voorkomende vragen aan tweelingouders – Deel 1: domme / vreemde / veel te voor de hand liggende vragen

Als ouder van een tweeling zal je veel onbekenden tegenkomen die je ineens erg interessant vinden en proberen een gesprek te beginnen door middel van allerlei domme, vreemde, ongemakkelijke of veel te persoonlijke vragen die ze waarschijnlijk nooit aan een vader of moeder van één kind of kinderen van verschillende leeftijden zouden stellen, maar waarvan ze op de één of andere manier denken dat het wel OK is om ze te stellen aan een meerlingouder. Voeg daar aan toe dat de meeste van deze vragen gesteld zullen worden op de meest ongemakkelijke momenten (stel je voor dat je aan het proberen bent om twee huilende baby’s tegelijk te troosten, of een poging aan het doen bent om twee peuters zo snel mogelijk in hun autostoeltjes te krijgen om op tijd thuis te zijn voor hun middagslaapje of avondeten), en je hebt de perfecte combinatie om chagrijnig, gestrest of zelfs boos te reageren op deze onbekenden die je tijd verspillen of dingen vragen die hen niets aan gaan. In het begin merkte ik dat even glimlachen, knikken of een kort ontwijkend antwoord geven de beste manier was om snel verder te kunnen. Soms besloot ik mensen zelfs te negeren indien mogelijk (ik weet het, dat is niet erg aardig… maar veel vragen zijn dat ook niet). Maar na een tijd wen je aan de vragen en kun je afhankelijk van de situatie kiezen of het het beste is om de knik/glimlach/kort antwoord-reactie toe te passen en door te lopen of een echt antwoord of volledige uitleg te geven (in de meeste gevallen zal je dan merken dat mensen eigenlijk helemaal niet zoveel informatie verwacht hadden en er soms zelfs helemaal niet in geïnteresseerd zijn maar alleen maar een gesprek wilden beginnen). Of als je er liever om wilt kunnen lachen kun je zelfs een grap of een dom antwoord gebruiken waardoor je zeker weet dat mensen niet verder zullen vragen.

Pompoenbrood met pitten

Meestal heb ik wel een pompoen in huis (of twee). Je kunt die in Costa Rica het hele jaar door kopen en ik vind het één van de handigste groenten die er zijn: ze blijven (ongeschild) erg lang goed en je kunt ze dus rustig een aantal weken laten liggen tot dat je ze nodig hebt, in een handomdraai (nou ja, twee) maak je er een heerlijke puree van, het is erg gezond en bovendien vinden mijn dochters het heerlijk! Het afgelopen weekend besloot ik om er – naast het gebruikelijke portie puree voor onze meiden –ook eens iets anders van te maken. Dus heb ik met een gedeelte van de puree een pompoenbrood gemaakt, en zo ook meteen een goed doel gevonden voor de pitten van de pompoen (door gebrek aan tijd of inspiratie verdwenen die meestal in de vuilnisbak, maar daar gaat vanaf nu echt verandering in komen, want wat zijn ze lekker als je ze even bakt/roostert met een beetje olijfolie, zout en peper!) 

Hierbij het recept en wat foto´s. Dit recept is voor 1 groot brood of 2 kleine broden – je kunt de hoeveelheden uiteraard aanpassen afhankelijk van hoeveel broden je wilt maken.

Hardlopen in het vroege ochtendparadijs

5:20 a.m., vrijdagochtend. Ik open de voordeur van ons huis en stap in deze bijna onwerkelijke maar zo prachtige wereld om me heen. Het is nog vrij donker maar het eerste verlegen daglicht is net zichtbaar. De vele tinten groen die je hier normaal gesproken kunt zien zijn nu één enkele kleur donker, erg donkergroen, terwijl de lucht langzaam verandert van zwart naar donkergrijs naar donkerblauw. Duizenden kleine lichtjes zijn ver onder me, lichtjes die nog zo´n 20 minuten de donkere straten en wijken van de stad zullen verlichten totdat de dag echt begint en ze weer uit kunnen.  

Erfelijkheid van tweelingzwangerschappen en verschillende types tweelingen

“Komen tweelingen veel voor in jullie familie?” Dit is waarschijnlijk één van de meest gestelde vragen – zowel van vrienden als onbekenden – sinds het moment dat wij wisten dat we in verwachting waren van een tweeling. Wat volgt is meestal een korte uitleg van mij over waarom het eigenlijk niet uit maakt of er tweelingen in onze familie voorkomen of niet, omdat identieke tweelingen (zoals onze meiden) nooit erfelijk zijn. Mensen vragen dan vaak niet verder, maar meestal kan ik aan de blik op hun gezicht zien dat ze het óf niet helemaal begrijpen, óf niet (willen) geloven. Dus ik neem hier even een moment om een kleine uitleg te geven over de erfelijkheid van tweelingen en de verschillen tussen identieke (eeneiige) en niet-identieke (twee-eiige) tweelingen.

Waarom “GiraZonneFlower”?

Ja, waarom deze blognaam? En wat betekent het eigenlijk? Laat ik daar eens mee beginnen, want dat is het makkelijkste gedeelte. “Gira” komt van “girasol” (zonnebloem in het Spaans), “Zonne” van zonnebloem, en “Flower” betekent bloem maar komt in dit geval van “Sunflower” (zonnebloem in het Engels). Dus één mooie bloem verwoord in een mengsel van de drie belangrijke talen in mijn leven. De drie talen waarin ik ook dit blog zal schrijven. Je zult je vast afvragen: waarom schrijven in meerdere talen, is dat niet veel te veel werk? Misschien wel, en de tijd zal het leren. In een ideale wereld zou ik dit doen om een veel breder publiek te kunnen bereiken. Denk je eens in hoeveel mensen in de wereld Engels spreken als hun eerste (of tweede) taal. En Spaans. En… nou ja, Nederlands misschien niet zoveel, maar het zijn toch aardig wat mogelijke lezers op dat hele kleine stukje aarde wat ik nog steeds thuis noem ondanks dat ik er al bijna 10 jaar niet meer woon. Maar zelfs als het aantal lezers klein zou blijven. Bijvoorbeeld, mijn moeder, een paar goede vrienden en dat was het. Dan nog is de kans groot dat mijn blog in minstens twee en misschien wel alle drie talen gelezen zou worden. Dus ja, zeker het proberen waard.

Welkom op mijn blog GiraZonneFlower!

Dit is mijn eerste van hopelijk vele berichten op dit blog en voordat ik een diepe duik neem in de wereld van het bloggen en ik de vele ideeën in m´n hoofd begin te ontwikkelen, wil ik eerst even een moment nemen om je te bedanken voor je bezoek aan mijn blog en het lezen van dit bericht – hopelijk kan ik je er van overtuigen om met me mee te gaan op deze nieuwe reis en hier te blijven komen, lezen en – waarom niet – af en toe eens een reactie te plaatsen. Ik zou het erg fijn vinden om je reacties te ontvangen, evenals ideeën voor nieuwe berichten of je eigen ervaringen die je graag zou willen delen!